Het was september 2015, dus net acht jaar geleden, dat ik als recensent voor ‘Rootstime’ mocht kennismaken met de Amerikaanse indierockformatie ‘Quiet Hollers’ uit Louisville, Kentucky. De aanleiding daarvoor was de release van hun naar de band vernoemde tweede album, de opvolger van hun volledig in de mist verdwenen debuutplaat “I Am The Morning” uit 2013. Die kennismaking was voor mij zeer aangenaam, vooral dan toch omwille van de prachtige zangpartijen van hun frontman en songschrijver Shadwick Wilde en de zeer melodieuze Americana- en indie rockmuziek bij de songs. Toen in 2017 hun derde plaat “Amen Breaks” op de markt kwam was ik er dan ook als de kippen bij om voor dit magazine ook over dat album een zeer lovende recensie neer te schrijven.

Maar om voor mij onverklaarbare redenen verdween ‘Quiet Hollers’ daarna helemaal van de radar. Waren het onenigheden tussen de groepsleden of hadden ze genoeg van het drukke tourleven; dat bleef een goed bewaard geheim. Maar gelukkig komt daar nu een nieuw begin aan met de release van het album “Forever Home”, de nieuwste soloplaat van Shadwick Wilde en de verrassende opvolger van zijn solodebuutalbum “Unforgivable Things” dat al in 2010 op de markt was gekomen.

Ex ‘Uncle Tupelo’- en ‘Wilco’-drummer Ken Coomer zat als producer achter de knoppen bij de opname van de tien songs voor “Forever Home” in de ‘Cartoon Moon Studio’ in Nashville, Tennessee. Shadwick Wilde zelf schreef en zong alle nummers en hij speelde daarbij op gitaren, piano, mellotron en stylophone, terwijl de basgitaar gehanteerd werd door Ted Pecchio en de drums en percussie verzorgd werden door albumproducer Ken Coomer. Andere instrumentalisten die een bijdrage aan deze plaat hebben afgeleverd zijn Scotty Huff op trompet, Sam Wilson op elektrische gitaar en pedal steelgitaar, Ron Gomez op bajo sexto en Diederik van Wassenaer op viool en cello. De backing vocals werden ingezongen door een vierkoppig koortje.

Dat Shadwick Wilde nog steeds een zeer begenadigde songschrijver is bewijst hij op “Forever Home” in zowat elke track zoals u zelf kunt vaststellen in de twee songs die we voor de video’s bij deze recensie hebben weerhouden: eerst is er “Easy Rider”, de eerste single en openingstrack van het album en daarna is het volop genieten van de schitterend georkestreerde ballad “Without You”. Maar we kunnen toch niet nalaten om ook deze nummers te vermelden: “Floating Away”, het catchy “Please Hold Me (I’m Drowning)” en het melodieuze door trompetgeschal gekleurde “Better Version Of You” dat we graag als onze favoriete song uit deze plaat omschrijven. Maar het wat later volgende “Dark Hours” en de albumafsluitende titeltrack “Forever Home” doen zeker ook mee voor die eretitel.

Ten tijde van ‘Quiet Hollers’ vergeleken we hun werk al met dat van een band als ‘Fleet Foxes’ en nu willen we daar graag de Nieuw-Zeelandse emo-crooner Marlon Williams aan toevoegen. Die vergelijking willen we nu graag toepassen op de warme sfeer creërende, emotionele en liefdevolle songs op dit prachtige nieuwe soloalbum van Shadwick Wilde. Met de titelsong wil hij aangeven dat hij liefst van al altijd bij zijn partner en zijn lieve dochter zou willen zijn, maar met de uitzonderlijke kwaliteit van dit album zal daar in de volgende maanden niet echt veel van in huis komen. Dit is ongetwijfeld een heel ernstige kandidaat voor ons volgende jaarlijstje van beste platen uit 2023.

(valsam)